Часопіс "На Нёманскай хвалі" прапануе вашай увазе некаторыя ўрыўкі з вершаў Гродзенскіх паэтаў.
Войтка Ірына Антонаўна
нарадзілася 23.10.1961 г. у в. Каралін Зэльвенскага раѐна
Гродзенскай вобласці. Паэтэса, член СПБ. Кіруе Слонімскім літаратурным
аб’яднаннем. Аўтар кніг “Спасціжэнне” і “Пагляджу вачамі неба”. Жыве ў г.
Слоніме.
Роднае слова
Дораць мне кветкі за вершы,
дораць мне кветкі за словы.
Я не апошняй, не першай
была ў цябе, родная мова.
Скарб свой сабраны прынесла
дзецям — у сэрцы, у вушы...
Родная ўсцешыла песня
і перапоўніла душы.
І загучала пад небам:
“дзякуй”,
“прабач”,
“калі ласка”...
З роднаю мовай — да хлеба,
З роднаю мовай — у казку.
Я вас прашу: беражыце
і блаславіце нанова
сэнсу зямнога аснову —
роднае слова.
Ірына Данік
Доля
Ад вады, ад зямлі, ад матулі
Гэты боль у яе, гэты звон.
Беларускую мову святую
Уздымае да месяца ён.
Лета... Восень... Сялянская доля —
Жаць і сеяць, каб праўда была.
Наш палетак — бяскрайнае поле,
Да і крылле — з размахам арла.
А з дарогі вяртае дадому
Беларускае скрыпкі туга.
Наша родная вёска, вядома,
Сын маленькі, крыніца і гай.
Зноў, як думка, імклівая чайка
Абдымае бяскрайні абшар...
Можа гэта — Пашкевічанка,
А праменне — яе душа?...
Усміхаецца кветкамі поле,
І галінкамі свеціцца сад.
... Паглядзі: не маркоціцца болей
Беларусі шчаслівы пагляд...
Маёй Радзіме
(ўрывак з верша)
Мая ласкавая, пяшчотная
Радзіма,
сагрэй мяне агнём сваёй любові,
і, можа, я адтану ўсім на дзіва,
знайду адхланны тон у роднай
мове.
Твая любоў — найдарагі
мне падарунак.
Якое шчасце жыць,
дзе нарадзіўся!
Дзе першы крык — як першы
паратунак —
з жыццём айчыны назаўсёды
зліўся.
Ты прыгарні мяне зялёнымі
рукамі
палёў вясновых і лугоў
квяцістых
ды правядзі сваімі доўгімі
шляхамі
да рэк крыштальных і азёраў
чыстых.
О, як прыемна засынаць
пад шапаценне
дуброў вячыстых, залатога
збожжа,
няхай не сонцам быць зіхоткім,
але ценем,
ды толькі каб пад небам
тваім гожым.......
Закалышы мяне
(ўрывак з вершу)
Закалышы мяне,
закалышы
Пахам начных фіялак,
зорнаю музыкай сініх
вышынь,
доўгага дня
фіналам.
Ды праспявай не
ўрачысты гімн —
сціплую
калыханку:
як убяруцца ў
расу лугі
заўтра на светлым
ранку.....
Тамара Міхайлаўна
МАЗУР (Баўтрукевіч) нарадзілася 30 лістапада 1964 года ў вёсцы Лазы
Ваўкавыскага раёна. Скончыла Роскую сярэднюю школу і факультэт журналістыкі
Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.
Тамара Мазур – аўтар трох надрукаваных у
мінскіх выдавецтвах зборнікаў паэзіі – «Спакуса траўня» (Полымя, 1995 г .), «Ваўкавыск –
радзімка Беларусі» (Беллітфонд, 2005
г .) у сааўтарстве з Т. Кашавой, «Пакуль кахаю» (Тры
чвэрці, 2013 г .).
А таксама чатырохтомніка «Беларусачка» (2012 г .) на двух электронных аптычных дысках
(СD-ROM), якія заховаюцца ў фондзе Гродзенскай абласной навуковай бібліятэкі
імя Я. Карскага.
Сяброўства
Загаіць твой боль па іншай
не спрабую:
прэч каханне адганяю
і.... сябрую.
А ці трэба быць сяброўкай
выпадковай —
разумець, што быць з Табою
мне часова —
Для загойвання, лячэння
Даўніх ранаў —
І чакаць, калі Тваёю
Музай стану.
Тваё імя
Сярод
спакусаў свету ёсць адно —
Тваё
імя, прыгожае надзіва.
Яно, нібы каўказскае віно,
З яго
мой свет становіцца шчаслівым.
З яго
мой свет адкрыты для любві...
Тваё
імя пяшчотна прамаўляю,
Яно
няўзнак дыктуе мне: “Жыві...
Цяпер і
тут, у гэтым родным краі”.
Тваё імя на вуснах — не палын,
А мёд,
сабраны з кветкавых тычынак.
І не
знайсці цяпер ужо прычын
Для
адзінотных, без цябе, хвілінак.
Мікола
Мятліцкі
Закончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта(1977).
Працаваў карэспандэнтам штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва» (1977—1983),
старэйшым рэдактарам рэдакцыі крытыкі, літаратуразнаўства і драматургіі
выдавецтва «Мастацкая літаратура» (1983—2002).
У 2002—2014 гадах галоўны рэдактар часопіса «Полымя».
Быстрыцкі касцёл
(ўрывак з верша)
Лясная ціша навокал
І крутабокі бераг
стромы.
Тут размяняў ужо
век сёмы
Славуты Быстрыцкі
касцёл.
Калісь закладзены
Ягайлам,
Ускінуў гордыя
крыжы.
З забытай прошласці
імжы
Сягоння ў новы
дзень сягае.
Алена Вітальеўна Руцкая нарадзілася 11 студзеня
1950 года ў вёсцы Дзякаўцы Шчучынскага раёна ў сям’і служачых. Чытаць
навучылася вельмі рана, у 5-гадовым узросце. Напэўна, таму першыя вершы будучай
паэтэсы пачалі з’яўляцца яшчэ ў малодшым узросце.
У 1982
годзе Алене Руцкай прысвоена званне “Выдатнік народнай асветы”. У 1986
годзе – “Заслужаны настаўнік Беларусі”.
З 1985 года – член Саюза пісьменнікаў Беларусі.
З1992 г .
жыве ў Гродна. Працуе ў Гродзенскім дзяржаўным ўніверсітэце імя Янкі Купалы,
выкладае методыку літаратуры, рыторыку. Супрацоўнічае з абласным інстытутам
удасканалення настаўнікаў.
З 1985 года – член Саюза пісьменнікаў Беларусі.
З
Алімпіядка
У
даўніх казках і паданнях
Ёсць
заўжды выпрабаванні,
Дзе не
сілаю, не зброяй
Зло
адольваюць героі.
Розум,
кемлівасць заўжды
Выратоўвалі
з бяды.
Тры
загадкі задавалі,
Але
веды выручалі —
З
назіральнасцю ў падмогу
Здабывалі
перамогу.
І цяпер
жывуць загадкі —
Для
дзяцей — алімпіядкі,
Каб
спаборнічаць маглі
І ў
ведах, і ў гульні.
Вікторыя Смолка – нарадзілася 22 сакавіка 1996
года ў Гродне. Вікторыя – студэнтка ГрДУ
імя Янкі Купалы філалагічнага факультэта, са школьных гадоў удзельніца
шматлікіх міжнародных, рэспубліканскіх і абласных конкурсаў і фестываляў
творчых дзяцей і моладзі. З маленства піша вершы на беларускай і рускай мовах,
захапляецца музыкай і літаратурай. Яе паэтычныя творы пра “Дзяўчынку і Мару”,
пра “Вясніцу” і “Вяснянку”, пра “Сінякрылы цягнік” добра вядомыя чытачам
“Літаратуры і мастацтва”, “Маладосці”, “Белай вежы”, “Новаму замку”, “Паэзіі
Мегаполіса”, “Перспектыве” і г.д.
(Ўрывак з
вершу)
Я чакаю вясну —
ручаі і пралескі,
Абуджэння
нябеснага гулкай ракі,
Каб ад хваляў
блакітных вясёлыя песні
Неба сыпала
сонечныя медзякі.
Я чакаю таго,
хто чаканню спрыяе,
І таго, хто
мяне называе вясной.
За акном — за
акенцам сняжынкі павялі,
Але хутка зямля
пабялее ізноў......
Сучкова
Таццяна Аркадзьеўна
Нарадзілася 4.01.1956 года ў в. Губачава
Кіняшэмскага раёна Іванаўскай вобласці (Расія) у сям’і рабочай і служачага.
Дзіцячая пісьменніца. Член СПБ. З 1971г. жыве ў г.Гродна. Скончыла СШ №3 Г.Гродна. У 1979 годзе закончыла філалагічны
факультэт Гродзенскага дзяржаўнага універсітэта імя Я.Купалы. Працавала
выхавальнікам у дзіцячым садку в.Панямунь Гродзенскага р-на. Зараз працуе
бібліятэкарам у дзіцячай бібліятэцы № 6
г.Гродна.
Друкавалася ў раённых, абласных і
рэспубліканскіх газетах і часопісах (“Сельская навіна”, “Аркуш”, “Гродзенская
праўда”, “Вясёлка”, “Гаспадыня”, “Пралеска”, “Пачатковая школа”, “Зорька”,
“Качели» і інш.), а таксама ў расійскай дзіцячай раман-газеце (2005). Піша на
рускай і беларускай мовах.
Вавёрачка
Падаў
белы снег пушысты
Над
рачулкаю празрыстай.
Нібы
свечкі, дрэвы ззялі
Ды з-за
гурбаў выглядалі.
Цёмны
бераг пабялеў,
І
вавёрачка ля дрэў
Вельмі
весела скакала,
Рудым
хвосцікам махала,
То мільгала,
як страла,
То
агеньчыкам была:
Узлятала
над кустамі
І
блакітнымі слядамі
Снег між
елак вышывала,
І вакол
прыгожа стала.